అప్పడు నాకు యెడేళ్ళు. చిన్నప్పటినుంచీ అన్నింటిలోనూ చురుకే నేను. యేడేళ్ళకే మూడో తరగతి చదువుతున్నాను. మా సహ విద్యార్ధిని చాలా అందంగా వుండేది. నమ్మూ నమ్మక పో. ఆ అమ్మాయి పూర్తి పేరుఅసల కుశల సకల సంపూర్ణ సౌభాగ్య శోభన కాశీ విస్వనాధ విశ్వేశ్వర రాజ రాజేశ్వరీ దేవి.
ఆ అమ్మాయి అంటే చాలా ఇశ్టం నాకు. ఆ అమ్మాయితో మట్లాడెవాడిని. పట్టు లంగా వేసుకొని రెండు జడలు వేసి సగానికి మడిస్తే ఒఇర్రకడాక వచ్చేవి. అంత పొడవైన సుకేశ సుందరి.
నేల మీదే కూర్చొనేవాళ్ళం. నాది ఎప్పుడూ మొదటి వరుస. ఒక రొజు రాజి పంతులు గారి ముందు నిల్చొని పాఠం అప్పచెబుతుంటే లంగా యెత్తాను. ఆ అమ్మయి యెమీ అనలెదు కానీ పక్కన వున్న వాళ్ళు పంతులు గారికి చెప్పారు. పంతులు గారు తిట్టి అదే బడి లో పంతులమ్మ పనిచేస్తున్న మా అమ్మకు చెప్పాడు. అమ్మ నన్ను పక్కకు పిలిచి వంటరిగా, చీ అదేమి పని రా అందరిముందూ అన్నది, కొంచెం కొపంగానే.
ఆ రోజు బడి అయ్యాక ఆ అమ్మాయి వెంట వెళ్ళి ఎవరూ లేనప్పుడు రాజీ, కోపం వచ్చిందా అన్నాను. రాదా మరి అందరి ముందూ అదేమి పని అన్నది, చిరు కోపంతొ, కళ్ళు చక్రాల్లా తిప్పుతూ.
ఓహొఓ అందరి ముందూ అయితే కోపమా? సరే ఇప్పుడు ఎవరూ లేరుగా అని డగ్గరకు తీసుకొని ముడ్డు పెట్టాను. చీ పాడు. అంటూ బుగ్గ తుడుచుకొంటూ వెళ్ళింది.
ప్రధమ పాఠం.
ఆమ్మా అమ్మాయి కూడా, అదేమి పని అండరి ముందూ అన్నారు. అంటే అందరి ముందూ అమ్మాయికి ఇష్టమైనా పరువు పోయె పని చేయకూడదు. రహస్యంగా ఏమి చేసినా ఇష్ట మైతే చేయించుకొంటారు.చీ పాడు అంటూ సిగ్గు పడుతూ.
No comments:
Post a Comment